Pilot.

Pilot, zabrzmiało poważnie, ale nie będzie tak do końca.
W tym wypadku to raczej wprowadzenie w bloga, a nie chęć zbadania popularności i zapadającej decyzji czy mam go pisać czy też nie, bo pisać będę. Kurde, mam normalnie taka motywację, że aż mnie skręca.

Kiedyś, lata temu, pisałem; takie pierdoły o tym co myślę, czuję, jak ewolucja i rewolucja emocjonalna przebiega w mojej głowie. Blog był fajny, dużo znajomych, wielu czytelników, spotkania w realu  i coś na wzór uzależnienia. Cztery lata pisania, i trzy lata przerwy, bo ostatni post opublikowałem w 2011 roku, w czerwcu.

Teraz będzie inaczej. Motywem przewodnim będzie kuchnia; MOJA KUCHNIA.
No dobra moja i mojego niespełna 5-letniego syna, bo często razem przegotowujemy nasze "repas".

A właśnie! - bar + repas - już wyjaśniam.

Ktoś bardzo w Polsce znany i ceniony (chyba) z wieloma doświadczeniami kulinarnymi, bo wie nawet jak smakuje kupa (wszystko co tej osobie nie smakuje, smakuje jak kupa), powiedziała, że moje danie to takie barowe...brrr - zabolało.
Stąd pozwoliłem sobie na zlepek słów, a że po "polskiemu" to nie do końca fajnie brzmi, to zrobiłem po "francuskiemu".

Blog ma być dla mnie motywacją z podstawowym celem: udowodnić sobie, że nie barowo, a z duszą i niezależnie od otoczenia pysznie; i tak będzie!
Ma być prosto i elegancko, na minimalistycznym tle i bez ozdobników. Będzie to taki dziennik kulinarny z przepisami i z komentarzem. No co? Komentarz musi być, bo to on wyjaśni skąd inspiracja; muszę to zrobić przede wszystkim dla siebie, bo sam czasem nie rozumiem.
Dobra już kończę, bo przynudzam, a nie chcę Was zniechęcić na samym początku.

Zapraszam!