Musiałem przełknąć fakt, że tym razem to nie ja będę gotował dla swoich milusińskich, jednak inicjatywa dziadka i jego zaproszenie nie mogło zostać odrzucone. Dodam też, że tak naprawdę po tym nad wyraz długim okresie świąteczno - noworocznym, chętnie przestawiłem się na tryb "podajcie mi". Chociaż na chwilkę, bo deser już był u nas.
Jak zwykle zostaliśmy u samego progu przywitani ciepłym uśmiechem i zaprowadzeni do stolika, który nie został wcześniej zarezerwowany. Pani sprawnie przygotowała miejsce dla siedmiu osób, w tym mojego niespełna 5-letniego bąbla.
Dostaliśmy menu, w pierwszej kolejności zaproponowano nam coś do picia. Był dosyć mroźny dzień, więc dobra kawa na sam początek nie jest zła.
Zajęliśmy się rozmową i studiowaniem karty, każdy wybrał dla siebie coś na co miał ochotę.
Warto dodać, a fakt ten jest zdecydowanym plusem, że można zamówić sobie pół porcji. Jest to istotne, nie tylko z powodów ekonomicznych, ale też w sytuacji, gdy ktoś wybiera się do restauracji z dzieckiem, które nie będzie w stanie zjeść całej porcji. Ba! W tym miejscu nawet dorosły może mieć z tym problem.
Na początek wspólnie z moim synkiem zamówiliśmy sobie na nasze dwie głowy jeden żurek.
Żurek myśliwski z borowikami cieszy już w momencie, w którym wychodzi z kuchni. Jego zapach uderza, tekstura zadowala, a smak...najlepszym argumentem będzie to, że ten żurek miał być dla nas dwóch, a mój dość wybredny syn z całej miski dał mi i to jeszcze z wielkim wyrzutem, widocznym w swych zielono - szarych oczach, zaledwie cztery łyżki. TAK! Cztery łyżki.
Pogodziłem się z tym, bo za chwil parę, no może troszkę dłużej niż parę, miałem dostać swoje danie główne.
Placek leśnika.
Wspominam go tak, że z ledwością powstrzymuję się przed zaślinieniem klawiatury.
Kompozycja nader prosta, placek ziemniaczany, schabowy w punkt wysmażony i sos. Ale jaki sos!
Grzyby o idealnej miękkości, otulone delikatnym sosem śmietanowym z nutą pieprznej ostrości.
Jedyny błąd, jaki nie dopadł mnie w tej propozycji, to w oryginale proponowanym w menu dodatek sera żółtego. Uważam, że co za dużo to nie zdrowo i zapieczenie tego jest błędem. Uniknąłem go z łatwością, prosząc o podanie bez tej wariacji.
Żeby przełamać smaki proponuję jako dodatek idealnie skomponowaną surówkę z selera i pora.
Nie będę opisywał tego co jedli pozostali, koniecznie sami odwiedźcie ten lokal i zasmakujcie w jego propozycjach.
Kuchnia jest prosta, ale z wykwintnym smakiem. Wizualnie dania może nie wychodzą z szeregu, ale wszystko niweluje zapach, smak i fakt, że wszystko robione jest na miejscu.
Dodatkowo z pewnością każdego smakosza zadowoli okoliczność, iż Karczma Stodoła proponuje raz w tygodniu, świeże produkty ze świniobicia i dziczyzny.
Podsumowując.
Prosto, ale jak Makłowicz zwykł mawiać "arcy"smacznie. Zawsze w przyjaznej atmosferze i jak na tak przyrządzone dania przychylnie dla portfela.
-----
post jest recenzją kulinarną restauracji z wykorzystaniem zdjęcia i strony Karczmy, poza wiedzą właścicieli
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz